14. İstanbul Bienali sadece İstanbul’un sanat ortamına değil, tüm düşünce biçimlerine sızıp sınırları belirsizleştirmek amacıyla açıldı. Can Küçük Bienal’in iddia ettiği her yere sızma girişimini, Bienal’in afişlerine sızarak sorguluyor.

“Tuzlu Su” temasıyla, tek bir mekandan çıkıp tüm şehre yayılma iddiasını taşıyan bu yılki Bienal, kavramsal çerçevesi içinde tüm toplumsal katmanların ve mekanların, düşünce biçimlerine sızılarak ne kadar iç içe girebileceğini sorgularken Can Küçük ise Bienal’e, serginin yayılma sınırının ve hareket alanının gerçekten ne olduğunu, mekansal yayılmanın psikolojik sınırları da kaldırma gibi bir kaygısı olup olmadığına yönelik bir müdahaleyle sızıyor. 

Orijinal afişteki kelimeleri anagramlarıyla değiştiren çalışma, insanların ve kurumların kendi güvenli sularına bir başkasının girmesine ne kadar izin vereceği üzerine bir oyun şeklinde kurgulandı. Çalışmanın sorusu ise basit: Birbiri içine sızan, karışan, olasılıklara izin veren tuzlu su mu; sınırları belirli güvenli sular mı?

kaynak: Kot0